دوره 8، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 139-128 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهسا بابائی اقدم1 
، شاهرخ امیری* 2، نعیمه محب3 ، سلمان عبدی4
، شاهرخ امیری* 2، نعیمه محب3 ، سلمان عبدی4
1- کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- استاد، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، amirish@tbzmed.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
4- کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات مدیریت و پیگیری از آسیب سوانح ترافیکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2- استاد، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، amirish@tbzmed.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
4- کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات مدیریت و پیگیری از آسیب سوانح ترافیکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (2202 مشاهده)
مقدمه: مسائل والدین ضمن آنکه می‌تواند به بروز یا تشدید اختلالات فرزندان منجر شوند از مشکلات روانی فرزندان نیز متأثر می‌شوند.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه شدت علائم اختلالات شخصیت در والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم، والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی و والدین کودکان سالم بود.
روش: پژوهش حاضر مقطعی است. جامعه پژوهش شامل کلیه والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی در سال ۱۳۹۹ در شهر تبریز بود. تعداد ۱۳۰ نفر از والدین کودکان اوتیسم، ۱۷۰ نفر از والدین کودکان اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال به صورت در دسترس انتخاب گردید و با ۲۷۳ نفر از والدین کنترل بهنجار همتاسازی گردید. کلیه سنجش‌های بالینی اختلال اوتیسم، اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال و هم ابتلایی اختلال روانی دیگر توسط روانپزشک کودک و نوجوان صورت گرفت. شدت علائم اختلالات شخصیت والدین با استفاده از پرسشنامه اختلال شخصیت میلون ۳ سنجش گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون کروسکال والیس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده گردید.
یافته‌ها: براساس نتایج آزمون کروسکال والیس، میانگین رتبه‌ای اختلالات شخصیت سه گروه به ترتیب والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم> والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال> والدین کنترل بودند (۰/۰۱>p).
نتیجه‌گیری: والدین کودکان اوتیسم در مقایسه با والدین کودکان اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال از آسیب‌پذیری بیشتر شدت علائم اختلالات شخصیت رنج می‌برند. مطالعات تکمیلی نیاز است تا متناسب با شرایط گروه‌ها مداخلات بالینی صورت گیرد.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه شدت علائم اختلالات شخصیت در والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم، والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی و والدین کودکان سالم بود.
روش: پژوهش حاضر مقطعی است. جامعه پژوهش شامل کلیه والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم و اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی در سال ۱۳۹۹ در شهر تبریز بود. تعداد ۱۳۰ نفر از والدین کودکان اوتیسم، ۱۷۰ نفر از والدین کودکان اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال به صورت در دسترس انتخاب گردید و با ۲۷۳ نفر از والدین کنترل بهنجار همتاسازی گردید. کلیه سنجش‌های بالینی اختلال اوتیسم، اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال و هم ابتلایی اختلال روانی دیگر توسط روانپزشک کودک و نوجوان صورت گرفت. شدت علائم اختلالات شخصیت والدین با استفاده از پرسشنامه اختلال شخصیت میلون ۳ سنجش گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون کروسکال والیس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده گردید.
یافته‌ها: براساس نتایج آزمون کروسکال والیس، میانگین رتبه‌ای اختلالات شخصیت سه گروه به ترتیب والدین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم> والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال> والدین کنترل بودند (۰/۰۱>p).
نتیجه‌گیری: والدین کودکان اوتیسم در مقایسه با والدین کودکان اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال از آسیب‌پذیری بیشتر شدت علائم اختلالات شخصیت رنج می‌برند. مطالعات تکمیلی نیاز است تا متناسب با شرایط گروه‌ها مداخلات بالینی صورت گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |