دوره 8، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 87-74 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نگار بخشنده لاریمی1 
، عذرا زبردست* 2، سجاد رضائی3
، عذرا زبردست* 2، سجاد رضائی3
1- کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ، zebardast@guilan.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ، zebardast@guilan.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده: (2236 مشاهده)
مقدمه: تحمل درد میگرن، پیامدهای روانشناختی متنوعی دارد که در چارچوب کاربست‌های روان درمانی باید مورد توجه قرار گیرد.
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی، نشخوار فکری و تحمل آشفتگی در افراد دارای سردرد میگرنی بود.
روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ۳۲ نفر مبتلا به سردرد میگرنی از دانشجویان دختر دانشگاه گیلان در نیمسال دوم تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸، با شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۴n=) و کنترل (۱۸=n) جایدهی شدند. گروه آزمایش، هشت جلسه ۶۰ دقیقه‌ای و به صورت هفتگی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی دریافت کرد. قبل و پس از اتمام جلسات، هر دو گروه به پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، مقیاس پاسخ‌های نشخواری نولن هکسما و دیویس (۱۹۹۹) و مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون U مان-ویتنی تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آشکار ساخت گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بعد از پایان مداخله، نمرات معنادار کمتری در نشخوار فکری (۰/۰۰۵P=، ۶۲/۰۰=U) و نمرات معنادار بیشتری را در تحمل آشفتگی (۰/۰۱P<، ۶۹/۵۰=U) نشان دادند. اجرای مداخله بر انعطاف‌پذیری شناختی افراد با سردرد در گروه آزمایش تفاوت معنادار نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرده است (۰/۷۰=P، ۱۳۳/۰۰=U).
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، راهکار مناسبی برای کاهش نشخوار فکری در افراد با سردرد میگرنی و افزایش تحمل آشفتگی در افراد با دردهای مزمن است.
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی، نشخوار فکری و تحمل آشفتگی در افراد دارای سردرد میگرنی بود.
روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ۳۲ نفر مبتلا به سردرد میگرنی از دانشجویان دختر دانشگاه گیلان در نیمسال دوم تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸، با شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۴n=) و کنترل (۱۸=n) جایدهی شدند. گروه آزمایش، هشت جلسه ۶۰ دقیقه‌ای و به صورت هفتگی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی دریافت کرد. قبل و پس از اتمام جلسات، هر دو گروه به پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، مقیاس پاسخ‌های نشخواری نولن هکسما و دیویس (۱۹۹۹) و مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون U مان-ویتنی تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آشکار ساخت گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بعد از پایان مداخله، نمرات معنادار کمتری در نشخوار فکری (۰/۰۰۵P=، ۶۲/۰۰=U) و نمرات معنادار بیشتری را در تحمل آشفتگی (۰/۰۱P<، ۶۹/۵۰=U) نشان دادند. اجرای مداخله بر انعطاف‌پذیری شناختی افراد با سردرد در گروه آزمایش تفاوت معنادار نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرده است (۰/۷۰=P، ۱۳۳/۰۰=U).
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، راهکار مناسبی برای کاهش نشخوار فکری در افراد با سردرد میگرنی و افزایش تحمل آشفتگی در افراد با دردهای مزمن است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |